Dankzij moderne DNA technieken kunnen steeds vaker ‘vermiste soldaten’ van wie de naam op de Muren van de Vermisten op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten staat, worden gekoppeld aan stoffelijke resten van een ‘onbekende soldaat’. Soms zijn dat soldaten van wie de stoffelijke resten pas onlangs geborgen zijn uit bv een vliegtuigwrak, soms gaat het om een ‘onbekende soldaat’ die al zeventig jaar op een Amerikaanse militaire begraafplaats ligt.  DNA zorgt dan voor honderd procent zekerheid over de identiteit van de gesneuvelde militair.

Op 22 maart 2018 zijn er weer vijf rozetten geplaatst bij namen op de Muur van de Vermisten, die aangeven dat er een definitieve identificatie is vastgesteld. Van de 1.722 namen zijn er tot nu toe 88 geïdentificeerd. Ad Jetten, adoptant van 1 Lt Robert Mains, stelde voor om zijn zoon, samen met het mortierpeloton waar hij deel van uit maakt, de rozetten te laten plaatsen.

X-files

Begin 2015 nam het Ministerie van Defensie in Washington DC een belangrijke beslissing over de onbekende soldaten. Wanneer er een aanzienlijke kans is dat een onbekende kan worden geïdentificeerd, in Europa, Korea, Vietnam of waar ook, zal het stoffelijk overschot worden opgegraven en DNA onderzoek worden uitgevoerd. Daarbij telt ook mee hoeveel aanwijzingen er te vinden zijn in het zogenaamde X-dossier dat over elke vermiste is opgemaakt. Die X-files vermelden zoveel mogelijk gegevens over de omstandigheden van overlijden en de eerdere pogingen tot identificatie. Vanuit Margraten werden acht stoffelijke overschotten naar het forensisch laboratorium in Honolulu op Hawaï overgebracht voor nader onderzoek. Het Amerikaanse Ministerie van Defensie heeft dan voldoende aanwijzingen om te proberen via DNA-onderzoek deze onbekende soldaten te identificeren. Het kan zijn dat door de plek en tijd waar het lichaam ooit gevonden is een vermoeden bestaat, dat de X-files alleen nog een laatste definitieve bevestiging nodig hebben, of dat familieleden of oude strijdmakkers sterke vermoedens hebben. Mogelijk leidde eerdere identificatie niet tot 100 % zekerheid omdat bv. er geen gebitsonderzoek kon worden gedaan en kan DNA nu wel uitsluitsel geven. Dat van de 18.000 VS-soldaten die in 1946 in Margraten begraven waren er slechts 106 ‘onbekend’ gebleven zijn, bewijst hoeveel moeite er destijds gedaan is de gesneuvelden te identificeren.

Vliegtuigwrakken

1 Lt Robert Mains en Sgt Charles Daman zaten allebei in een B-24 bommenwerper op weg naar een aanvalsdoel in Duitsland. Onderweg werden zij aangevallen door Duitse jachtvliegtuigen van het type Messerschmidt en het vliegtuig brak in tweeën. Alle negen bemanningsleden kwamen om het leven. Mains en Daman werden in september 2017 geïdentificeerd.
2 Lt Clarence Allen was piloot van een Amerikaanse P-47 Thunderbolt. Deze vliegtuigen werden vaak ingezet om bommenwerpers te escorteren naar het aanvalsdoel. In Duitsland werd hij in oktober 1944 uit de lucht geschoten en raakte sindsdien vermist. Ook zijn lichaam is recent teruggevonden en geïdentificeerd. Een vierde lichaam dat werd geïdentificeerd was dat van soldaat Shirley Bailey. Hij diende als hospik bij het 2^e Infbat van de 8e Infdiv en sneuvelde in het Duitse Hürtgenwald. Bij een aanval van de Duitsers rende Bailey naar voren om een gewonde kameraad te verzorgen en af te voeren. Daarbij raakte hij dodelijk gewond. De vijfde geïdentificeerde militair is sergeant Michel Aiello, een luchtmobiele infanterist. Hij werd ingezet met een glider en sneuvelde tijdens operatie Market-Garden bij de slag om Arnhem. Hij werd in 2016 teruggevonden.  Alle vijf militairen zijn inmiddels naar hun familie in de VS overgebracht.

Begraafplaats

De superintendent van de Amerikaanse begraafplaats Keith Stadler begeleidde de ceremonie. Ton Hermes, voormalig S4 en PBC van 11 Infbat Lumbl, heette iedereen welkom als voorzitter van de Stichting Adoptie Graven Amerikaanse Begraafplaats Margraten. De Amerikaanse begraafplaats is de enige in de wereld waar alle 10.023 Amerikaanse militairen zijn geadopteerd. Er is zelfs een wachtlijst van 400 mensen. Het adopteren van Amerikaanse oorlogsgraven staat sinds kort op de Nederlandse inventaris van Immaterieel Cultureel Erfgoed.

Ceremonie
Vier van de vijf rozetten zijn geplaatst door leden van het mortierpeloton omdat de adoptanten niet aanwezig konden zijn. De vijfde rozet bij Michel Aiello werd geplaatst door adoptant Frans de Bruijn. Het mortierpeloton zorgde voor een keurige ceremonie en na de plaatsing van elke rozet werd een eresaluut gebracht. De ceremonie werd afgesloten met  het signaal “taps”, de Amerikaanse versie van de Last Post.