Thousand letters home; een dagboek in duizend brieven

7 juli 2016

Toen Aarol W. Bud “Irish” in 2006 in Michigan overleed vond zijn dochter Teresa een groene legerkist met daarin al zijn herinneringen aan de oorlog. Bud heeft de kist altijd gesloten gehouden, zelden sprak hij over zijn diensttijd in WWII. Teresa verzamelde al haar moed, opende de kist en vond daar honderden brieven van haar vader die hij schreef tijdens de oorlog aan zijn ouders en aan zijn geliefde Elaine. De brieven geven een gedetailleerd beeld van zijn avonturen en van de wrede tijd die hij en zijn maten doormaakten. Dochter Teresa en haar huidige echtgenoot Lt Col Bradley Foster besloten al deze brieven te bundelen en er een boek van te schrijven: “A thousand letters home.”

Het boek vertelt onder meer het verhaal waar Bud, als korporaal dienend in het 102e Cavalerie Verkenningseskadron, met twee jeeps in de omgeving van Steinbergen (Duitsland) in een hinderlaag reed. SS-troepen namen hen onder vuur en zij zochten dekking in de greppels naast de weg. Zij vuurden terug tot de munitie op was. Tientallen SS-ers kwamen op hen af en schoten hen dood. Bud lag in de greppel naast Eldon (Don) Case. Don ving alle kogels voor hem op. Hij voelde als het ware de kogels inslaan in het lichaam van zijn maat. Don Case ligt begraven op de begraafplaats in Margraten.  Bud hield zich dood en overleefde de hinderlaag. Toen de Duitsers waren verdwenen is hij snel hulp gaan halen en heeft de doden en gewonden met een gewondentransport opgehaald. Voor deze dappere actie ontving hij de Silver Star en een Purple Heart. De gebeurtenissen op 9 april 1945 hebben het leven van Bud Irish getekend. “Ik kan het niet verklaren zegt hij maar als je weet dat iemand anders de kogels heeft opgevangen die voor jou waren bestemd dan heb je het gevoel dat je nooit genoeg kunt doen om het goed te maken”.  Dit heeft in sterke mate de manier bepaald waarop Bud in het leven stond tot hij in 2006 overleed.

Ik ontmoet Colonel Bradley Foster op de begraafplaats in Margraten op 4 juli 2016, op Independence Day in Amerika. Hij bezoekt het graf van Pfc Eldon Case om zijn respect te betuigen, een belofte aan zijn schoonmoeder en aan de familie van Eldon. Als Don niet naast hem had gelegen dan had Bud de oorlog niet overleefd. WWII lijkt de laatste jaren steeds meer in de belangstelling te staan met name bij mensen die zelf geen dienst- of uitzendervaring hebben opgedaan. De focus ligt op de heldendaden van soldaten. Bud Irish schrijft het volgende over het leven van de soldaat.

“God weet dat de soldaten niets liever willen dan dat het snel voorbij zal zijn en dat ze terug kunnen naar huis en hun geliefden. Ze willen niets extra’s als ze thuis komen, ze willen alleen dat alles nog hetzelfde is en ze willen vooral snel vergeten wat ze hier hebben meegemaakt en gezien…. “

Dit verhaal van Bud Irish is het waard te worden gedeeld in de hoop dat het bij kinderen, kleinkinderen en toekomstige generaties een verandering teweeg brengt en dat de begrippen vrede en vrijheid een diepere betekenis krijgen. Het verhaal van Bud kan mensen motiveren en richting geven in hun dagelijks leven. Tot slot van zijn bezoek overhandig ik colonel Foster drie exemplaren van ons Certificate of Commemoration waarmee de band tussen de adoptant en de Amerikaanse nabestaanden tot uiting wordt gebracht. Het boek “A thousand letters home” is te verkrijgen via www.athousandlettershome.com. Lest we forget.

Ton Hermes
Stichting Adoptie Graven Amerikaanse Begraafplaats Margraten

Pfc Eldon Case

Pfc Eldon Case

 

Foto jeep Why worry met Bud Irish en chauffeur Borowski

Foto jeep Why worry met Bud Irish en chauffeur Borkowski

Col Bradley Foster bij graf Eldon Case

Col Bradley Foster bij graf Eldon Case