Soldaat Raymond Barkey werd geboren op 4 juli 1924 in Roselawn (Newton County, Indiana). Zijn ouders John en Martha hadden vier kinderen, 3 jongens en 1 meisje. Op vrijdag 11 november 2022 bracht dr Paul E. Barkey, een neef van Raymond, een bezoek aan Margraten. Paul heeft gewerkt als chaplain (aalmoezenier) bij een airborne eenheid en heeft dan ook ruim honderd parachutesprongen gemaakt. Hij was op werkbezoek in Roemenië waar hij zich inzet voor de zigeunerbevolking. Samen met zijn reisgenoot Clark heeft hij de trip gemaakt naar de plek waar zijn neef begraven ligt, de Amerikaanse begraafplaats in Margraten.
Van Raymond Barkey is bekend dat hij was ingedeeld bij 101 Airborne Division en dat hij gewond is geraakt op 6 juni 1944 in Frankrijk. Op 18 juni heeft hij zich weer gemeld bij zijn eenheid en is verder opgerukt naar Nederland. Op 6 oktober raakte hij opnieuw gewond en overleed in een ziekenhuis in Nederland op 20-jarige leeftijd. Hij werd aanvankelijk begraven bij Molenhoek bij Mook en werd in 1948 herbegraven in Margraten.
De adoptant van het graf van Raymond Barkey is Ricardo Barkey en hij kwam speciaal voor dit bezoek naar Margraten vanuit Krimpen aan den IJssel samen met zijn vriendin Gabriëlle. Hij heeft het graf van Raymond sinds 2004 geadopteerd in de tijd dat er nog genoeg graven vrij waren om een naamgenoot te kunnen kiezen. Dat kan nu niet meer gezien de lange wachtlijst. Ricardo heeft veel onderzoek gedaan naar de stamboom van de familie Barkey. Zelf kwamen zijn grootouders uit de Riau-archipel in voormalig Nederlands-Indië. In Nederland zitten de Barkeys verspreid over het land. Hij had veel informatie over de familie die bij Paul onbekend was. Het bliksembezoek mondde uit in een gezellig familie onderonsje. De naam Barkey werd in Amerika ook gebruikt voor het brandmerken van het vee van de familie van Paul. Dat brandmerk bestond uit een streep met daaronder een sleutel, de Bar – key.

Joy Voncken van de begraafplaats begeleidde het gezelschap naar het graf van Raymond waar de naam werd opgevuld met zand afkomstig uit de stranden van Normandië. Vlaggen werden geplaatst en de adoptanten hadden heel attent gezorgd voor twee bosjes bloemen. Paul Barkey was erg dankbaar voor de manier waarop de adoptanten zorg dragen voor de nagedachtenis van de gesneuvelden en geëmotioneerd heeft hij nog een tijd bij het graf gestaan om afscheid te nemen van zijn neef.